เรื่องราวสร้างแรงบันดาลใจ

ชายชราจ่ายค่าเล่าเรียนให้เพื่อนเพียงคนเดียว โดยรู้ว่าเด็กชายไม่มีเงินสักบาท แล้วไปพบเขาบนเรือยอร์ช Luxe ในภายหลัง — เรื่องราวของวันนี้

ชายชราผู้โดดเดี่ยวผูกมิตรกับเด็กหนุ่มที่สดใสแต่ยากจนมากในละแวกบ้านของเขา ภายหลังเขาตัดสินใจที่จะช่วยให้เขาบรรลุความฝัน และความกรุณาของเขาจะไม่ถูกลืม

อัลเบิร์ตเหนื่อยกับชีวิต “ทำไมฉันไม่ตาย” เขาถามพระเจ้า “ฉันมาทำอะไรที่นี่ เปลืองออกซิเจน เมียฉันตาย เพื่อนตาย ปล่อยฉัน!”

แต่เสียงที่เงียบงันก็พูดขึ้นในใจของอัลเบิร์ตว่า 'คุณยังมีงานต้องทำ ชายชรา และมีเวลาดีๆ ให้เพลิดเพลินอีกมาก' เขารู้ว่าเขาจะไม่ได้พักผ่อนในเร็วๆ นี้

อัลเบิร์ตส่ายหัว “ทำไมผมถึงคุยกับคุณ” เขาบ่น “อย่าบอกนะว่าอยากได้ยินอะไร!”

สำหรับภาพประกอบเท่านั้น | ที่มา: Unsplash

เสียงในหัวของอัลเบิร์ตฟังดูขบขัน “เพราะคุณเป็นคนขี้งอนขนาดนี้ คนอื่นจะฟังไม่ได้!”

อัลเบิร์ตบ่นพึมพำ แต่เขาเดาว่าเสียงนั้นถูกต้อง เขาเศร้า โกรธ และโดดเดี่ยว และเขามักจะผลักไสผู้คนออกไปแม้จะไม่มีความหมายก็ตาม

เขาตัดสินใจไปนั่งที่ระเบียงและทำงานแก้ปม อัลเบิร์ตเคยอยู่ในกองทัพเรือ และบางครั้ง เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับตัวเอง เขาทำปมต่างๆ และวางกรอบไว้

เมื่อเราไปถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเปลี่ยนโลก

เขาผูกปมที่ซับซ้อนเมื่อเขารู้ว่าเขามีผู้ชม มีเด็กคนหนึ่งแขวนอยู่บนรั้วของเขา เฝ้าดูเขาอยู่ 'คุณต้องการอะไร?' เขาถามด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง (อัลเบิร์ตเคยเป็นจ่าในนาวิกโยธิน)

“ได้โปรดเถอะนาย” เด็กชายพูด “คุณทำอะไรน่ะ มันดูน่าสมเพชจริงๆ!”

สำหรับภาพประกอบเท่านั้น | ที่มา: Unsplash

“น่าสนใจจริงๆ” อัลเบิร์ตแก้ไขเขา “คุณอยากคุยกับฉัน คุณพูดถูก”

“ครับท่าน” เด็กชายพูด “ว่าแต่ทำอะไรอยู่ครับ”

“ฉันกำลังทำปม” อัลเบิร์ตกล่าว 'กาลครั้งหนึ่ง บนเรือเดินทะเล ปมเหล่านี้ล้วนอยู่ต่อหน้ากะลาสีเรือและความตายบางอย่าง...'

เด็กชายอ้าปากค้าง และดวงตาของเขาก็โตพอๆ กับจานรอง ขณะที่เขาฟังนิทานของอัลเบิร์ตเกี่ยวกับทะเล เรือสูงใหญ่ และการผจญภัยทุกรูปแบบ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เด็ก (ชื่อของเขาคือโรเบิร์ต) ก็อยู่ที่นั่นเพื่อฟังเรื่องราวของอัลเบิร์ตทุกวันหลังเลิกเรียน อัลเบิร์ตสังเกตเห็นว่าเด็กคนนั้นผอมเกินไป เขาจึงเริ่มทำแซนด์วิชให้

เขารู้ว่าโรเบิร์ตเป็นหนึ่งในเด็กแปดคน และครอบครัวก็ลำบาก “พี่ชายของฉันเฟร็ดทำงานในโรงเลื่อย” โรเบิร์ตกล่าว “ฉันเดาว่าทันทีที่ฉันอายุสิบแปด ฉันจะทำงานที่นั่นด้วย”

สำหรับภาพประกอบเท่านั้น | ที่มา: Unsplash

“ว่าแต่มหาลัยล่ะ?” อัลเบิร์ตถาม “เจ้าเป็นเด็กฉลาด เจ้าไปได้ไกล”

โรเบิร์ตยักไหล่ “ไม่มีใครในครอบครัวของฉันเคยเรียนวิทยาลัย” เขากล่าว

“แต่อยากไหม” อัลเบิร์ตถาม

โรเบิร์ตถอนหายใจและพูดว่า 'แม่ของฉันบอกว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะทำลายหัวใจของคุณกับสิ่งที่คุณไม่สามารถมีได้'

“คุณต้องการอะไรโรเบิร์ต” อัลเบิร์ตพูดอย่างเงียบ ๆ 'ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เปลี่ยนโลก จำไว้!'

“ฉันอยากเป็นทนายความ” โรเบิร์ตสารภาพ 'แต่...'

“เราจะรอดูว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร” อัลเบิร์ตกล่าว 'คุณแค่ศึกษาและทำให้แน่ใจว่าเมื่อโอกาสของคุณมาถึง คุณก็พร้อม!'

สำหรับภาพประกอบเท่านั้น | ที่มา: Pexels

ปีผ่านไป โรเบิร์ตโตขึ้น และอัลเบิร์ตโตขึ้น แต่พวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุด

“นี่คือปีสุดท้ายของคุณใช่ไหมโรเบิร์ต” อัลเบิร์ตถาม

โรเบิร์ตพยักหน้าและพูดว่า 'ใช่ ปีหน้าผมจะเริ่มที่โรงเลื่อย พ่อผมคุยกับเจ้านายแล้ว...'

“แล้วมหาลัยล่ะ?” อัลเบิร์ตถามด้วยอารมณ์เสียมาก “พี่ต้องไปมหาลัยแล้ว!”

“นั่นเป็นความฝันเล็กๆ ของเรา อัลเบิร์ต” โรเบิร์ตกล่าวอย่างเศร้าๆ 'ไม่มีเงินสำหรับวิทยาลัย'

'ใช่ มี!' อัลเบิร์ตกล่าวว่า เขาลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะและหยิบสมุดเช็คออกมา เขาเขียนเช็คและมอบให้โรเบิร์ต 'นั่นเป็นค่าเล่าเรียนปีแรกของคุณบวกค่าครองชีพ'

สำหรับภาพประกอบเท่านั้น | ที่มา: Unsplash

“ฉันรับเงินคุณไม่ได้ อัลเบิร์ต!” โรเบิร์ตประท้วง

“โรเบิร์ต ฉันอายุ 79 ปี” ชายชรากล่าว “ฉันไม่จ่ายค่าเช่าและฉันไม่กินมาก ภรรยาของฉันและฉันไม่เคยมีลูก เงินก็เลยกองโต ฉันอยากให้คุณมีมัน โรเบิร์ต ได้โปรดให้ฉันรู้สึกว่าฉันได้ช่วยใครบางคนมีชีวิตอยู่ ชีวิตที่ดีขึ้น!'

โรเบิร์ตรับเงิน ปีนั้นและอีกไม่กี่ปีข้างหน้าจนกว่าจะสำเร็จการศึกษา เมื่อเขาผ่านการสอบเนติบัณฑิต เขาก็เริ่มทำงานอย่างหนัก และอัลเบิร์ตแทบไม่เคยเห็นเขาอีกเลย

ในวันที่อัลเบิร์ตอายุ 89 ปี โรเบิร์ตก็ปรากฏตัวขึ้น “เดี๋ยวก่อนท่านผู้เฒ่า!” เขาพูดกับอัลเบิร์ต 'เราไปขับรถกันเถอะ!'

โรเบิร์ตพาอัลเบิร์ตไปที่ท่าจอดเรือ และชายทั้งสองก็เดินเล่น

“คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้” โรเบิร์ตถาม พร้อมชี้เรือลาดตระเวนห้องโดยสารเก๋ไก๋ให้เพื่อนเก่าของเขาดู

“เก่ง” อัลเบิร์ตพูด “เธอดูเรียบร้อยราวกับเข็มหมุด และควรรับมือได้ดีในน้ำป่าด้วย!”

สำหรับภาพประกอบเท่านั้น | ที่มา: Unsplash

“ทำไมเราไม่พาเธอออกไปล่ะ” โรเบิร์ตถามยิ้มๆ

อัลเบิร์ตอ้าปากค้าง “เธอเป็นของคุณเหรอ จริงเหรอ?”

โรเบิร์ตกอดเพื่อนเก่าของเขา “เธอคืออัลเบิร์ต เธอเป็นส่วนหนึ่งของความฝันที่เป็นไปไม่ได้ที่คุณบอกให้ผมไขว่คว้า แต่ผมคงไม่มีความฝันนี้ถ้าไม่มีคุณ!”

เราเรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้ได้บ้าง?

• ถ้าเราช่วยใครซักคนให้มีชีวิตที่ดีขึ้น เราก็ได้ทำสิ่งที่คุ้มค่าแล้ว อัลเบิร์ตรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ช่วยโรเบิร์ตเป็นทนายความและทำให้ความฝันของเขาเป็นจริง
• อย่ายอมแพ้เพราะความฝันของคุณดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ เมื่อเราไปถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเปลี่ยนโลกให้ดีขึ้น

แบ่งปันเรื่องราวนี้กับเพื่อนของคุณ มันอาจจะทำให้วันของพวกเขาสดใสและเป็นแรงบันดาลใจให้พวกเขา

ถ้าคุณชอบเรื่องนี้คุณอาจจะชอบ อันนี้ เกี่ยวกับชายชราผู้โดดเดี่ยวที่เริ่มทำไม้เบสบอลให้กับกลุ่มเด็กยากจนที่เขาเห็นกำลังเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ และการกระทำที่ใจดีของเขาได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปทั้งชีวิต

งานชิ้นนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องราวในชีวิตประจำวันของผู้อ่านและเขียนโดยนักเขียนมืออาชีพ ความคล้ายคลึงใด ๆ กับชื่อหรือสถานที่จริงเป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ ภาพทั้งหมดมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นภาพประกอบเท่านั้น แบ่งปันเรื่องราวของคุณกับเรา บางทีมันอาจจะเปลี่ยนชีวิตของใครบางคน หากคุณต้องการแบ่งปันเรื่องราวของคุณ โปรดส่งมาที่ info@vivacello.org .